Miesięczne archiwum: maj 2017

Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł o zbadanie zgodności z Konstytucją terminu zawitego

Opublikowany przez

Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł o zbadanie przez Trybunał Konstytucyjny, czy
art. 129 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. Prawo Ochrony środowiska jest niezgodny z:
1) art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i w związku z art. 64 ust. 3 Konstytucji RP,
2) art. 2 Konstytucji RP,
3) art. 1 Protokołu Nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności,
4) art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.

Sprawa ma sygnaturę K 2/17. Rzecznik Praw Obywatelskich w swoim wniosku stwierdza w podsumowaniu m.in.: „Ograniczenie w art. 129 ust. 4 p.o.ś prekluzyjnym, krótkim terminem możności dochodzenia, przyznanych przez art. 129 ust. 1-3 p.o.ś.,roszczeń mających rekompensować skutki tych ograniczeń, jest nieproporcjonalnym ograniczeniem prawa własności, gdyż niejako „automatycznie” wygasza wszystkie roszczenia niezależnie od stopnia ograniczenia uprawnień właścicielskich. W przypadku bardzo daleko idących ograniczeń prawa własności, nabierających cech faktycznego wywłaszczenia, wygaszenie takich roszczeń godzi w istotę prawa własności, jaką jest jego wartość (użyteczność) dla właściciela, co – w ocenie Rzecznika – pozwala na postawienie regulacji zawartej wart. 129 ust. 4 p.o.ś zarzutu naruszenia art. 64 ust. l w zw. z art. 31 ust. 3 i w zw. z art. 64 ust. 3 Konstytucji.”

Ważne orzeczenie SN w sprawie terminu zawitego w sprawach dot. OOU

Opublikowany przez

W sprawach dotyczących roszczeń właścicieli nieruchomości za szkody spowodowane wprowadzeniem OOU często pojawiały się wątpliwości związane z oceną prawną sytuacji, w której właściciele nieruchomości składali do sądów zawezwania do próby ugodowej przed upływem terminu do zgłaszania roszczeń, a odpisy tych wniosków były dostarczane przedsiębiorstwu zobowiązanemu do wypłaty odszkodowania po tym terminie. W wielu takich sprawach powództwa były oddalane z uzasadnieniem, że sformułowanie „zgłoszenie roszczeń” powinno być interpretowane w taki sposób, że do zachowania terminu zawitego konieczne jest doręczenie podmiotowi zobowiązanemu dokumentu, w którym roszczenia są zgłaszane.

Sąd Najwyższy w uchwale sygn. akt III CZP 7/17 z dnia 12 maja 2017 r. przełamał tę niekorzystną interpretację stwierdzając:

„Wniesienie do sądu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej, bez uprzedniego zgłoszenia roszczenia osobie obowiązanej do jego zaspokojenia, prowadzi do zachowania dwuletniego terminu przewidzianego w art. 129 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (jedn. tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 519) również wtedy, gdy odpis wniosku został doręczony tej osobie po upływie tego terminu.”

Uchwała powyższa może również znaleźć zastosowanie w przypadku osób, które wysłały zgłoszenie roszczeń listem poleconym bez potwierdzenia odbioru lub wysyłka przesyłki miała miejsce przed upływem dwuletniego terminu na zgłaszanie roszczeń, a odbiór już po upływie terminu oraz w sytuacjach, gdy przed upływem terminu właściciel nieruchomości złożył pozew o zapłatę, a odpis pozwu został doręczony pozwanemu po upływie tego terminu.