Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł o zbadanie przez Trybunał Konstytucyjny, czy
art. 129 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. Prawo Ochrony środowiska jest niezgodny z:
1) art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i w związku z art. 64 ust. 3 Konstytucji RP,
2) art. 2 Konstytucji RP,
3) art. 1 Protokołu Nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności,
4) art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.
Sprawa ma sygnaturę K 2/17. Rzecznik Praw Obywatelskich w swoim wniosku stwierdza w podsumowaniu m.in.: „Ograniczenie w art. 129 ust. 4 p.o.ś prekluzyjnym, krótkim terminem możności dochodzenia, przyznanych przez art. 129 ust. 1-3 p.o.ś.,roszczeń mających rekompensować skutki tych ograniczeń, jest nieproporcjonalnym ograniczeniem prawa własności, gdyż niejako „automatycznie” wygasza wszystkie roszczenia niezależnie od stopnia ograniczenia uprawnień właścicielskich. W przypadku bardzo daleko idących ograniczeń prawa własności, nabierających cech faktycznego wywłaszczenia, wygaszenie takich roszczeń godzi w istotę prawa własności, jaką jest jego wartość (użyteczność) dla właściciela, co – w ocenie Rzecznika – pozwala na postawienie regulacji zawartej wart. 129 ust. 4 p.o.ś zarzutu naruszenia art. 64 ust. l w zw. z art. 31 ust. 3 i w zw. z art. 64 ust. 3 Konstytucji.”